Sprawozdanie za rok 2017

Sprawozdanie merytoryczne Fundacji za 2017 rok: plik PDF.

Dyplom dla Pana Adama

W lutym br. w naszej siedzibie przy ul. J. Bema 87 w Warszawie, odbyła się miła uroczystość wręczenia dyplomu honorowego Panu Adamowi Krasieńce, który od lat wspiera Fundację, zwłaszcza w przedsięwzięciach promocyjnych.

Czytaj więcej: Dyplom dla Pana Adama

Z dobrego serca

Ofiarność nie jest najmocniejszą stroną naszego środowiska. Ale mimo wątpliwości i zahamowań w 2017 r. wpłynęło do Fundacji ponad 16 tysięcy złotych. Była to odpowiedź na naszą akcję Wpłata dla Brata. Uważamy, że możliwości rozwoju i krzepnięcia tej idei w lokalnych środowiskach emerytów i rencistów wojskowych są bardzo duże. Regularnie prezentujemy nazwiska darczyńców. Wszyscy z Państwa zasługują na szacunek i uznanie.

Czytaj więcej: Z dobrego serca

Uwaga – Brat w potrzebie!

Od kilku lat Fundacja boryka się z problemem, który uznajemy za zasadniczy: potrzeby wojskowego środowiska emeryckiego są większe niż nasze możliwości. Większość danych obrazujących ten stan rzeczy przedstawiliśmy i omówili w GWiR. Analizując prośby, ich motywację i liczne załączniki, ze smutkiem stwierdzamy, że krąg ubóstwa wśród emerytów i rencistów wojskowych się rozszerza. Smutne jest i to , że nie możemy pomóc wszystkim, ani w takiej wysokości jakiej by oczekiwali. Choć bardzo tego pragniemy, to po prostu jest nierealne; nie mamy takich możliwości.

Czytaj więcej: Uwaga – Brat w potrzebie!

Fundacja na łamach GWiR

Szanowni Państwo! Zauważyliście niewątpliwie, że od stycznia tego roku gościmy na łamach Głosu Weterana i Rezerwisty w rubryce Z działalności Fundacji. Oczywiście, chętnie dołożylibyśmy do tego reklamę telewizyjną i na bilbordach, w wysokonakładowej prasie o zasięgu ogólnopolskim i w poczytnych tygodnikach. Bogate fundacje tak robią. Nas na to nie stać. Nasze pieniądze powinny trafić – i trafiają – do potrzebujących, a nie do firm reklamowych. My zaś cieszymy się, że możemy dotrzeć do Państwa przez GWiR i wspomnianą rubrykę. Będziemy w niej:

• omawiali cele statutowe Fundacji oraz realizowane zadania, gdyż są one znane stosunkowo słabo. Wielu naszych kolegów-emerytów – aż dziw! – nawet nie wie, że istniejemy;
• prezentowali nasz dorobek, przecież niemały, bo już ponad dwudziestopięcioletni, wskazując jednocześnie fundacyjne potrzeby i oczekiwania dnia dzisiejszego;
• starali się rozprawiać z różnymi mitami o Fundacji, rozpowszechnianymi głównie w środowiskach lokalnych z braku wiedzy i przeważnie nieświadomie, a na tym tle przedstawiać rzeczywisty stan rzeczy i podejmowane działania przez organy FPEiRW: Radę Fundacji i Zarząd Fundacji; -
• zwracali uwagę na jasne przedstawianie codziennych problemów Fundacji i docierali z nimi do członków wojskowego środowiska emeryckiego, z którego się wywodzimy i któremu staramy się służyć, a także precyzowali nasze nadzieje oraz oczekiwania osób będących w potrzebie; choroba i bieda mogą dotknąć każdego;
• prezentowali dorobek władz i ogniw ZŻWP w działaniu dla dobra Fundacji, ale też ukazywali i tych, których „działanie” na rzecz Fundacji sprowadza się jedynie do podpisywania próśb o pomoc, bez dorzucania pieniędzy do fundacyjnego koszyka, mówiąc inaczej – robienia z siebie dobrych wujków za cudze pieniądze;
• przedstawiali wolontariuszy szczególnie zasłużonych dla FPEiRW – ludzi, których pasją w wieku emerytalnym jest udzielanie na co dzień pomocy kolegom będącym w potrzebie;
• ukazywali możliwości i sposoby pozyskiwania środków finansowych na działalność statutową, zwłaszcza na pomoc socjalną potrzebującym, wywodzącym się z wojskowego środowiska emeryckiego;
• rozbudzali ofiarność osobistą i zachęcali do wspierania kolegów w trudnej sytuacji zdrowotnej i materialnej.